Voor zover ik me kan heugen verhuisden we van de 2e Schansstraat in Rotterdam-Centrum al snel richting Rotterdam-Zuid naar de Fuchsiastraat in de wijk Bloemhof.
Mijn onschuldige reis begon met tranen op de Prinses Juliana school, waar ik voor het eerst afscheid moest nemen van mijn moeder. Ik wilde haar niet loslaten, en mijn hart brak toen ze me achterliet in de nieuwe en onbekende omgeving van de school. Maar daar, tussen de tranen door, ontmoette ik Maarten, mijn eerste echte vriend.
Na schooltijd stond mama altijd klaar om me op te halen, en ze had altijd een zakje chips bij zich. Dit zakje chips was niet alleen een traktatie waar ik naar uitkeek, maar ook een motivatie en troost na een lange dag op school. Het voelde als een beloning voor het doorstaan van de dag en gaf me iets om naar uit te kijken.
Toen ik overging naar Basisschool De Akkers, veranderde er iets in mij. De kwajongen in mij kwam naar boven en ik begon te houden van strijd en avontuur. Als de kleinste van de klas voelde ik de drang om mezelf te bewijzen en op te vallen. Ik nam deel aan elke uitdaging en rende sprintjes alsof ik Usain Bolt zelf was. Elke wedstrijd en elke uitdaging werd een kans om te laten zien wat ik kon.
Deze drang naar avontuur en competitie was misschien wel erfelijk, want zonder dat ik het wist, waren mijn twee oudere broers ook bezig om op hun eigen manier indruk te maken. Ze verdienden een zakcentje door anderen op straat uit te dagen en hun vaardigheden te tonen. Het lijkt erop dat we allemaal een beetje strijdlust in ons hadden, iets dat ons dreef om altijd het beste uit onszelf te halen.
Rian...de snelste van de klas!
Waarom is dit belangrijk?
Dit verhaal toont de kracht van motivatie en hoe kleine gebaren, zoals een zakje chips, een groot verschil kunnen maken in het leven van een kind. Het benadrukt ook hoe competitie en avontuur een rol kunnen spelen in persoonlijke groei en ontwikkeling. Of het nu gaat om het maken van nieuwe vrienden, het overwinnen van angsten of het bewijzen van jezelf, deze ervaringen vormen ons en maken ons tot wie we zijn.
Conclusie
Van de huilende jongen op de Van Haringen school tot de avontuurlijke kwajongen op De Akkers, mijn reis laat zien hoe we ons ontwikkelen door de uitdagingen en motivaties die we tegenkomen. Elk moment, elke vriend en elke sprint droeg bij aan mijn groei en zelfontdekking.
Vind je dit verhaal inspirerend?
Lees meer verhalen en artikelen over persoonlijke groei, zelfontdekking en hoe kleine momenten ons leven kunnen veranderen. Bezoek mijn blog voor inspirerende verhalen en inzichten die je motiveren om het beste uit jezelf te halen.
Comments